Blog
Bakterie z rodzaju Enterococcus – charakterystyka i znaczenie
Enterococcus to Gram-dodatnie ziarniaki zaliczane do bakterii kwasu mlekowego. Występują w formie dwoinek lub krótkich łańcuszków, co utrudnia ich odróżnienie od paciorkowców. Dominujące gatunki to Enterococcus faecalis (90–95%) i Enterococcus faecium (5–10%).
Cechy biologiczne
-
Tolerancja na ekstremalne warunki:
-
Temperatura: rosną w zakresie 10–45°C.
-
Żółć: wytrzymują stężenie do 40% żółci.
-
Sól: rozwijają się w środowisku z 6,5% NaCl.
-
pH: przetrzymują zakres 4,5–9,6.
-
-
Metabolizm:
-
Fermentacja glukozy z produkcją kwasu mlekowego (bez gazów).
-
Hydroliza eskuliny – kluczowa cecha diagnostyczna.
-
-
Oporność na antybiotyki:
-
VRE (Vancomycin-Resistant Enterococci) – szczepy oporne na glikopeptydy (np. wankomycynę).
-
Rola w organizmie
-
Flora fizjologiczna:
-
Jelita, jama ustna, pochwa – występują jako komensale, nie powodując chorób przy prawidłowej odporności.
-
-
Zastosowanie w przemyśle:
-
Produkcja serów (np. mozzarella, feta) – neutralizowane termicznie po fermentacji.
-
Potencjał patogenny
Enterococcus staje się zagrożeniem przy osłabieniu odporności (np. po antybiotykoterapii) lub uszkodzeniu błon śluzowych. Główne infekcje:
-
Posocznica, ropnie, zapalenie otrzewnej.
-
Zakażenia szpitalne – szczególnie niebezpieczne są szczepy oporne na antybiotyki (np. E. faecalis w zębach leczonych kanałowo).
-
Ryzyko raka jelita grubego: nadtlenek wodoru wytwarzany przez E. faecalis uszkadza DNA komórek jelitowych.
Diagnostyka i leczenie
-
Identyfikacja:
-
Terapia:
-
Antybiotyki: linezolid, daptomycyna (przy oporności na wankomycynę).
-
Prewencja: higiena, unikanie niepotrzebnej antybiotykoterapii.
-
Podsumowanie
Enterococcus to wszechobecne bakterie o podwójnej roli: są pożyteczne w przemyśle, ale stanowią zagrożenie w warunkach osłabienia organizmu. Ich oporność na antybiotyki i zdolność do przetrwania w ekstremalnych warunkach czynią je trudnymi do zwalczenia w infekcjach szpitalnych.
