Badanie na pasożyty jelitowe Komplex Plus – test na pasożyty

Choroba pasożytnicza nazywana również glistnicą. Glista ludzka obłym jasnoróżowym pasożytem. Samice osiągają nawet 40 cm długości, samce 10-32 cm. Do organizmu przedostaje się droga pokarmowa , po zjedzeniu zanieczyszczonych owoców, warzyw lub podczas kąpieli np. w jeziorze. Najczęściej na zakażenie glistą ludzką narażone są dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Samica Glisty bytująca w jelicie cienkim potrafi złożyć ok. 200 000 jaj w ciągu jednego dnia. Rozwijające się jaja poprzez ścianę jelita dostają się do krwioobiegu , a tą droga prosto do płuc, gdzie maja dostęp do tlenu. Ewoluują i z płuc przedostają się do oskrzeli , następnie kierują się w stronę krtani skąd zostają połknięte, aby trafić do jelita cienkiego. Taki obieg glisty trwa ok 14 dni, po tym czasie zaczyna się rozmnażać.

Glista ludzka – objawy zakażenia pasożytem 

Przy małej liczbie szkodników nie odnotowuje się intensywnych symptomów. Przy inwazji u dzieci czy dorosłych pojawia się nadmierna pobudliwość, reakcje alergiczne czy niedrożność dróg żółciowych. W przypadku niepożądanego gościa, takiego jak glista ludzka, występuje też ogólne osłabienie. Diagnostyka to rozsądny pomysł, jeśli pacjent uskarża się na zawroty głowy, kaszel albo krwioplucie. Badanie ułatwi lekarzom dopasowanie farmakoterapii. Pomoże wykryć (bądź wykluczyć) obecność innego robaka, np. tasiemca.

Rozpoznanie askariozy to niejednokrotnie przypadek. Chory może np. zwymiotować treść pokarmową, w której będzie widać nicienie. Inna opcja to zauważenie ich w odchodach. Badanie na glistę ludzką u dzieci oraz dorosłych opiera się na analizie zagęszczonego stolca w celu sprawdzenia, czy są w nim jaja. Diagnostyka przypomina postępowanie w przypadku podejrzenia tasiemca. Zarażenie potwierdza też wynik odczynów serologicznych.

Największa grupa osób narażonych na atak tego robaka to dzieci w wieku wczesnoszkolnym oraz szkolnym. Można się nim zarazić po kąpieli w jeziorze albo po zjedzeniu niedoczyszczonych owoców bądź warzyw. Warto poddać potomka diagnostyce po powrocie z kolonii albo wakacji z rodzicami. Glistnica to bardzo powszechna choroba, której można nabawić się w dowolnym momencie. Badanie na glistę ludzką albo tasiemca to najprostsze rozwiązanie, gdy obserwujemy u siebie czy bliskiej osoby niepokojące objawy.

Nie wszyscy wiedzą, co powinni zrobić przy podejrzeniu, że ciało ich albo dziecka zaatakowała glista ludzka. Nie mają pewności, jakie badania należy zrobić ani gdzie się udać po otrzymaniu pozytywnego wyniku. Propozycja diagnostyki w Centrum Zdrowia Dziecka KidsClinic daje im szansę na sprawne znalezienie przyczyny złego samopoczucia oraz wdrożenie terapii. Takie same możliwości mają po wykryciu w przewodzie pokarmowym larw lub dorosłych osobników tasiemca.

Największa grupa osób narażonych na atak tego robaka to dzieci w wieku wczesnoszkolnym oraz szkolnym. Można się nim zarazić po kąpieli w jeziorze albo po zjedzeniu niedoczyszczonych owoców bądź warzyw. Warto poddać potomka diagnostyce po powrocie z kolonii albo wakacji z rodzicami. Glistnica to bardzo powszechna choroba, której można nabawić się w dowolnym momencie. Badanie na glistę ludzką albo tasiemca to najprostsze rozwiązanie, gdy obserwujemy u siebie czy bliskiej osoby niepokojące objawy.

Nie wszyscy wiedzą, co powinni zrobić przy podejrzeniu, że ciało ich albo dziecka zaatakowała glista ludzka. Nie mają pewności, jakie badania należy zrobić ani gdzie się udać po otrzymaniu pozytywnego wyniku. Propozycja diagnostyki w Centrum Zdrowia Dziecka KidsClinic daje im szansę na sprawne znalezienie przyczyny złego samopoczucia oraz wdrożenie terapii. Takie same możliwości mają po wykryciu w przewodzie pokarmowym larw lub dorosłych osobników tasiemca.

Glista ludzka – leczenie i usuwanie pasożyta

Aby skutecznie pozbyć się z organizmu takiego pasożyta, jakim jest glista ludzka, należy zastosować leczenie dobrane przez lekarza. W celu wyeliminowania glistnicy oraz towarzyszących jej objawów zwykle stosuje się leki przeciwhelmintyczne, które zabijają zarówno dorosłe osobniki, jak i ich jaja. Dzięki temu zarażone osoby mogą szybciej wrócić do zdrowia. O odpowiedniej dawce i czasie trwania całego procesu powinien zadecydować lekarz prowadzący pacjenta, uwzględniając przy tym jego wiek oraz stopień zaawansowania infekcji.

Przy regularnym stosowaniu wskazanych leków leczenie takiego pasożyta jak glistnica jest stosunkowo krótkie i skuteczne. Jednakże, aby zapobiec ponownemu zakażeniu, należy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Ważne jest dokładne mycie rąk, przede wszystkim po każdym skorzystaniu z toalety i przed jedzeniem. Duże znaczenie przy zwalczaniu glisty ludzkiej ma również częste zmieniane pościeli oraz osobistej bielizny. Tego typu pasożyty łatwo przenoszą się z osoby na osobę, dlatego o szczególną higienę powinni dbać wszyscy domownicy.

Tasiemiec to ok pięciometrowy pasożyt zaopatrzony w przyssawki i haczyki. Dostaje się do ludzkiego przewodu pokarmowego poprzez zjedzenie surowego lub niedogotowanego mięsa wieprzowego w którym znajdują się jaja tego pasożyta. Tasiemiec jest obupłciowy , rozmnażając się tworzy ok 100 tysięcy jaj, które w części zostają w organizmie, a reszta wydostaje się z kałem na zewnątrz tworząc obieg zarażenia pasożytem. Larwy tasiemca bytują w mięśniach, oku, mózgu czy innych narządach.

Tasiemiec uzbrojony – objawy zakażenia pasożytem

W zależności od stopnia zaawansowania choroby dolegliwości przy takim pasożycie jak tasiemiec uzbrojony mogą się różnić. Jako objawy najczęściej wskazuje się

• problemy żołądkowo-jelitowe (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, utrata apetytu),
• utratę masy ciała,
• zaburzenia trawienia
• zmęczenie spowodowane ogólnym osłabieniem całego organizmu.

Ponadto przy rozwiniętej infekcji szkodniki można zauważyć w wymiotach lub kale, a brak reakcji i leczenia jest niebezpieczny dla zdrowia. Dlatego, jeśli zauważysz objawy tasiemca uzbrojonego, powinieneś skonsultować się z odpowiednim lekarzem.

Diagnostyka najczęściej polega na badaniach kału w celu wykrycia jaj, niekiedy stosuje się również inne testy laboratoryjne. Do zarażenia dochodzi w wyniku spożycia jedzenia albo napojów zanieczyszczonych cystami przenoszonymi na przykład na brudnych dłoniach lub przez muchy. Z tego powodu warto dbać o przestrzeganie podstawowych zasad higieny, szczególnie po skorzystaniu z toalety i przed posiłkiem – jest to niezwykle istotne również w takim procesie jak leczenie tasiemca uzbrojonego. Z kolei objawy mogą rozwijać się stopniowo i przebiegać nieco inaczej w zależności od wieku pacjenta, jego masy ciała oraz ogólnej kondycji organizmu.

Tasiemiec uzbrojony – leczenie i usuwanie pasożyta

Przy zastosowaniu odpowiednich leków i ich regularnym przyjmowaniu pacjenci szybko dochodzą do zdrowia, a pasożyty są wydalane z organizmu. Dobór odpowiednich środków, a także ich dawkowanie i czas trwania terapii farmakologicznej ustala lekarz prowadzący. Warto pamiętać, że jeśli chodzi o skuteczne leczenie takiego szkodnika jak tasiemiec uzbrojony efektywność oraz przebieg całego procesu zależą również od stopnia zaawansowania choroby. Dlatego nie należy lekceważyć pierwszych objawów – szybsza diagnostyka zapewnia krótszy okres rekonwalescencji.

Skuteczność leczenia należy potwierdzić ponownymi badaniami kału. Niekiedy ustąpienie dokuczliwych dolegliwości nie jest równoznaczne z całkowitym wyzdrowieniem, dlatego nie powinno się samodzielnie decydować o przerwaniu terapii lekami. Duże znaczenie ma również dbanie o codzienną higienę. Jako że jest to pasożyt, którym można się zarazić, o szczególne środki czystości powinni zadbać wszyscy domownicy. 

Lamblia jest pasożytem najczęściej występującym w przewodzie pokarmowym człowieka- 10 % u osób dorosłych i 25-50% u dzieci. Bytuje najczęściej w dwunastnicy, w drogach żółciowych i pęcherzyku żółciowym oraz w kosmkach jelitowych. Lamblie są niewielkich rozmiarów oscylują w granicach 10–20 µm długości i 5–15 µm szerokości przy 2–4 µm grubości, jednak występują w dużych ilościach. Niektórzy pacjenci podczas wypróżnienia mogą wydalić nawet 500 milionów cyst (to pasożyty okolone otoczką dla bezpieczeństwa). Do zakażeń lamblią dochodzi w dużych skupiskach ludzi – przedszkola, szkoły, kolonie, internaty czy toalety publiczne. Pasożyty przedostają się do przewodu pokarmowego poprzez spożycie skażonej wody czy pokarmu. Lamblioza nazywana jest chorobą brudnych rak.

Lamblia jelitowa – objawy zakażenia pasożytem

Dolegliwości występujące przy zarażeniu przybierają na sile wraz z rozwojem infekcji, ale w dużej mierze zależą również od wieku pacjenta oraz jego ogólnego stanu zdrowia. W przypadku zakażenia lamblią jelitową objawy najczęściej dotyczą układu pokarmowego, czyli są żołądkowo-jelitowe, a chorujący zmaga się z

• biegunką,
• wzdęciami,
• bólem brzucha,
• nudnościami
• zaparciami.

Ze względu na tego typu problemy trawienne występuje również utrata masy ciała oraz osłabienie i zmęczenie. W niektórych sytuacjach obserwuje się również niedokrwistość.

W przypadku takiego pierwotniaka jak lamblia jelitowa objawy zwykle pojawiają się w ciągu kilku lub kilkunastu dni po zakażeniu. Pacjenci najczęściej zgłaszają się do lekarza, gdy występują intensywne dolegliwości żołądkowo-jelitowe, na które nie pomaga domowe leczenie i które utrzymują się przez zbyt długi czas. Wówczas diagnostyka polega na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z pacjentem w kwestii objawów oraz na badaniu kału. Wyniki badań zazwyczaj są dostępne w ciągu kilku dni, dzięki czemu można szybko rozpocząć leczenie zakażenia.

Lamblia jelitowa – leczenie i usuwanie pasożyta

Po otrzymaniu rezultatów badań, które potwierdzą obecność cyst lub trofozoitów, rozpoczyna się leczenie. Lamblia jelitowa najczęściej jest zwalczana lekami przeciwpierwotniakowymi, które likwidują zarówno dorosłe osobniki, jak i ich jaja. W tym czasie bardzo ważne jest, aby stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego i pamiętać o regularnym przyjmowaniu środków objawowych we wskazanej dawce. Objawy zakażenia będą ustępować stopniowo, ale ich zanik nie świadczy o zakończeniu całego procesu.

Skuteczność leczenia lamblii jelitowej powinny potwierdzić ponowne badania kontrolne. Jeśli po kilku dniach lub tygodniach w próbce wciąż obecne będą cysty, kurację należy przedłużyć. Warto przy tym pamiętać, że pasożyty mogą zarażać inne osoby, dlatego należy przestrzegać podstawowych zasad higieny, takich jak częste mycie rąk przede wszystkim przed każdym posiłkiem i unikanie spożywania nieoczyszczonych owoców lub warzyw niewiadomego pochodzenia. 

Rozmiar tasiemca nieuzbrojonego dochodzi nawet do 12 metrów, kształtem przypomina płaską taśmę, rozmnaża się wyłącznie w organizmie człowieka i żyje tak długo jak żyje jego żywiciel. Do zakażeń najczęściej dochodzi po zjedzeniu nieprzetworzonego  wołowego mięsa. Larwy osadzają się i  rozwijają  w jelicie cienkim . W Polsce dochodzi co roku do ok 200 zakażeń  tym pasożytem.

Tasiemiec nieuzbrojony – objawy zakażenia pasożytem

Dorosły lub dziecko z tasiemczycą może borykać się z symptomami dopiero po kilku miesiącach od zarażenia. Na wcześniejszych etapach, podobnie jak przy gliście ludzkiej, choroba objawia się dyskomfortem w jamie brzusznej oraz alergicznymi zmianami skórnymi. Obecność szkodnika wywołuje biegunki lub nudności, ale to zwykle nie skłania do diagnostyki. Zaniepokojenie wzbudza nagła utrata masy ciała, która popycha chorych do zgłoszenia się na badanie na tasiemca.

W rzadkich sytuacjach u pacjentów dochodzi do zwężenia jelita. Innym, o wiele groźniejszym powikłaniem tasiemczycy, jest tzw. wągrzyca. To konsekwencja autoinwazji, czyli przypadku, w którym dziecko bądź dorosły staje się dla robaka żywicielem pośrednim. Ma miejsce wtedy, gdy chorobę wywołuje tasiemiec uzbrojony.

Badanie może uchronić zarażoną osobę przed trwałymi uszkodzeniami neurologicznymi. Inaczej niż przy ataku glisty ludzkiej, wągry nie opuszczają organizmu, lecz lokują się w różnych narządach, w tym w mózgu. Diagnostyka pozwoli wykryć wągrzycę w mózgu, czyli neurocysticerkozę.

Tasiemiec nieuzbrojony – leczenie i usuwanie pasożyta

Czas trwania terapii farmakologicznej i jej skuteczność w dużym stopniu zależą od stosowania się do zaleceń lekarza prowadzącego. W przypadku takiego pasożyta jak tasiemiec nieuzbrojony leczenie polega najczęściej na przyjmowaniu leków przeciwpasożytniczych, których dobór i dawkowanie zależą od wieku pacjenta oraz stopnia zaawansowania zakażenia. Tego typu preparaty zabijają dorosłe osobniki, które następnie są wydalane z organizmu wraz z wymiotami lub kałem. O zakończeniu leczenia również powinien zadecydować lekarz po wykonaniu badań kontrolnych – ustąpienie dolegliwości nie zawsze świadczy o pełnym powrocie do zdrowia.

Podczas zwalczania zakażenia tasiemcem nieuzbrojonym należy pamiętać o szczególnym przestrzeganiu zasad higieny osobistej. Bardzo ważne jest regularne mycie rąk mydłem i ciepłą wodą, przede wszystkim przed każdym posiłkiem, po powrocie do domu i po korzystaniu z toalety. Warto również dbać o czystość i bezpieczeństwo spożywanej żywności, szczególnie wtedy, gdy istnieje ryzyko zarażenia innych domowników. 

Jest niewielkich rozmiarów w porównaniu z innymi tasiemczycami, miewa 35 – 40 mm. Dostaje się do organizmu żywiciela poprzez brudne ręce , nieumyte owoce i warzywa , niehigienicznie przygotowywane pokarmy. Tym typem tasiemca łatwo jest się zarazić od drugiego człowieka, przez to często panuje w gospodarstwach domowych u kilku osób. Najczęściej roznosi się w przedszkolach, internatach. Dochodzi również do autoagresji , gdyż tasiemiec karłowaty nie potrzebuje żywiciela pośredniego do obiegu cyklu życiowego. Zdarza się, ze żywicielem ostatecznym są gryzonie, a pośrednim chrząszcze, pchły i inne owady. Kontakt z takim insektem poprzez połknięcie go może spowodować wtargniecie do pasożyta do organizmu człowieka. Przeobrażenie jaja w kosmkach jelitowych następuje ok czwartej doby. Dorosła postać żyje jeszcze przez kilka tygodni. Dopiero po ok 30 dniach od zarażenia możliwe jest rozpoznanie jaj w kale.

Tasiemiec karłowaty – objawy zakażenia pasożytem

Zarażenie tym pasożytem często określa się mianem hymenolepiozy i jest to jedno z najczęstszych zakażeń tasiemczycą u człowieka. Przenosi się między drogą „brudnych rąk”, czyli w wyniku spożycia zanieczyszczonego pokarmu lub wody. Niekiedy źródłem infekcji mogą być również owady. Dlatego podczas leczenia duże znaczenie ma dbanie o higienę. W przypadku takiego szkodnika jak tasiemiec karłowaty objawy polegają na

• wymiotach,
• biegunce,
• nudnościach,
• bólu brzucha,
• utracie łaknienia
• świądem wokół odbytu.

Tego typu dolegliwości negatywnie wpływają na komfort życia pacjenta i mogą również wiązać się z osłabieniem organizmu, zmęczeniem czy ogólnym rozdrażnieniem.

Tasiemiec karłowaty – leczenie i usuwanie pasożyta

W przypadku wystąpienia niepokojących objawów i podejrzenia hymenolepiozy należy udać się do lekarza, który wykona niezbędne testy. Metodą diagnostyczną zwykle jest zbadanie próbek kału. Jeśli w wynikach stwierdzi się obecność jaj lub dorosłych osobników, należy zastosować dobrze dobrane leczenie. Tasiemiec karłowaty najczęściej łatwo poddaje się działaniu leków przeciwpasożytniczych, które u pacjenta stosuje się jednorazowo.

Aby zwiększyć skuteczność leczenia i zmniejszyć ryzyko nawrotów, warto zadbać o szczególne środki higieny, takie jak częste mycie rąk ciepłą wodą z mydłem, niespożywanie nieprzygotowanego wcześniej jedzenia czy unikanie picia nieświeżej lub nieprzefiltrowanej wody. Tego typu działania zapewniają większe bezpieczeństwo pozostałym domownikom, którzy w efekcie będą mniej narażeni na dokuczliwe objawy wywołane zakażeniem tasiemcem karłowatym. 

Dorosły osobnik dochodzi nawet do 20 metrów długości, ma główkę z podłużnymi bruzdami czepnymi, oraz szyjki z 3-4 tysiącami członów. wywołuje chorobę w postaci difylobotriozy. Bruzdogłowiec w organizmie człowieka może bytować nawet do kilkudziesięciu lat. Aby mógł rozpocząć swój cykl rozwojowy musi dostać się do wody, najczęściej z kałem żywiciela gdzie zostaje wchłonięty przez żywiciela pośredniego – oczlika , a ten zjadany jest przez ryby np. okoń czy szczupak. Człowiek zostanie nim zarażony po spożyciu takiej ryby. Larwy bruzdogłowca które dostana się do organizmu człowieka przywierają do błony śluzowej jelita i rozpoczynają okres dojrzewania, który trwa do sześciu tygodni. Dorosłe pasożyty produkują nawet kilkaset tysięcy jaj każdego dnia. Bruzdogłowiec nie jest odporny na temperaturę i sól dlatego należy ryby przed zjedzeniem nasolić i poddać obróbce termicznej.

Bruzdogłowiec szeroki – objawy zakażenia pasożytem

Kolejny niepożądany gość powoduje liczne dolegliwości, w tym niedrożność jelit, zapalenie dróg żółciowych lub wyrostka robaczkowego. Może wywoływać niedokrwistość złośliwą. Część zakażeń przebiega bezobjawowo, jak przy węgorku jelitowym bądź motylicy wątrobowej.

Istnieje jednak grupa nosicieli, u której może rozwinąć się tzw. difylobotrioza. Odpowiada za nią bruzdogłowiec szeroki pasożytujący w jelicie cienkim. Diagnostyka pomaga wykryć szkodnika, który dostaje się co organizmu żywiciela inaczej niż np. przywra – poprzez rybie mięso.

Bruzdogłowiec szeroki – leczenie i usuwanie pasożyta

Ze względu na niespecyficzne objawy, które u wielu osób nie występują, bruzdogłowiec szeroki powinien być diagnozowany poprzez wykonanie niezbędnych testów. Materiał do badań pobiera się z kału, co oznacza, że są one bezbolesne, łatwe i szybkie. Na diagnozę również nie trzeba długo czekać, ale jeśli chodzi o leczenie takiego tasiemca jak bruzdogłowiec szeroki, należy przede wszystkim stosować się do wskazówek lekarzaprowadzącego, który dobiera terapię farmakologiczną w zależności od wieku pacjenta i stopnia zaawansowania infekcji.

Przy objawach wynikających z zarażenia się tasiemcem zwykle stosuje się leczenie przeciwpasożytnicze. Jest ono skuteczne i w większości przypadków prowadzi do pełnego powrotu do zdrowia. W niektórych przypadkach (na przykład u chorego wystąpi anemia lub niedokrwistość) stosuje się dodatkowe środki, które pomagają w przywróceniu równowagi organizmu. Wówczas, aby w pełni pozbyć się takiego pasożyta tak tasiemiec bruzdogłowiec szeroki i zmniejszyć objawy choroby, należy pamiętać o regularnym przyjmowaniu preparatów oraz o badaniach kontrolnych.

Zarażenie tym pasożytem nie jest częste w Polsce, ale profilaktyka może zmniejszać ryzyko zarażenia. Oprócz stosowania leczenia wskazanego przez lekarza prowadzącego warto pamiętać, że choroba przenosi się w wyniku spożycia surowych ryb albo ikry. Dlatego podczas przyrządzania jedzenia z owoców morza należy dbać o wybór produktów pochodzących ze sprawdzonych źródeł, a także o staranne gotowanie, smażenie czy wędzenie zakupionych ryb. 

Węgorek jelitowy to niewielki około 2 milimetrowy nicień , może żyć w organizmie człowieka nawet do 2 lat. Jest bardzo niebezpiecznym pasożytem. Bytuje również w organizmach zwierząt hodowlanych i domowych- krów, świń, psów kotów, a nawet żab. Zarażenie tym pasożytem jest bardzo proste. Wystarczy kontakt bezpośredni z zanieczyszczeniami. Często są to sanitariaty, czy stąpanie gołymi stopami po ziemi na której znajdują się larwy. Pasożyt przenika przez skórę do narządów. W miejscu wniknięcia powstają rany, owrzodzenia, swędzenie i opuchlizny. Obszary przedostawania się pasożyta tworzą podskórne korytarze. Niejednokrotnie zakażenie następuje poprzez wypicie zanieczyszczonej wody . Po zagłębieniu się w organizm , węgorek jelitowy migruje do do serca i płuc, a następnie do dwunastnicy oraz jelita cienkiego. Bardzo wyniszcza organizm, zwłaszcza obciążony innymi chorobami. Niezdiagnozowany i nieleczony pasożyt potrafi doprowadzić do posocznicy lub ostrej eozynofilii, które mogą doprowadzić do śmierci.

Węgorek jelitowy – objawy zakażenia pasożytem

Człowiek zaatakowany przez węgorka jelitowego zapada na węgorczycę (strongyloidozę). Podobnie jak w przypadku bruzdogłowca szerokiego i motylicy wątrobowej (przywry), u osób ze sprawnym układem immunologicznym choroba może mieć bezobjawowy przebieg. U pacjentów z obniżoną odpornością nicień dokonuje inwazji na organizm. Diagnostykę zaleca się ludziom z objawami ze strony płuc, wątroby lub dróg żółciowych. Może wykryć obecność robaka u chorych z tzw. pełzającym zapaleniem skóry.

Strongyloidoza może wywoływać patologiczne zmiany w wątrobie, tak jak ma to miejsce po ataku przywry wątrobowej, nazywanej motylicą. Kiedy ciało żywiciela zajmuje węgorek jelitowy, występują też duszności oraz kaszel.

Diagnostyka ułatwi poznanie dolegliwości neurologiczno-psychiatrycznych (np. nadmiernej pobudliwości) lub okulistycznych (takich jak nadwrażliwość rogówki czy gorsze widzenie w mroku). Ponadto chory upewni się, czy w jego organizmie nie bytuje inny, równie groźny gatunek – bruzdogłowiec szeroki.

Węgorek jelitowy – leczenie i usuwanie pasożyta

Aby rozpocząć skuteczną walkę z chorobą, należy w pierwszej kolejności zadbać o właściwą diagnostykę. Ze względu na niespecyficzne objawy lub brak dolegliwości u osób z silną odpornością ważne okazują się kontrola krwi, pobranie wydzieliny płucnej lub ze śliny oraz badania kału. Po uzyskanych wynikach można ustalić plan leczenia i dowiedzieć się, jak zwalczyć takiego pasożyta jak węgorek jelitowy. Warto pamiętać, że o terapii farmakologicznej powinien decydować lekarz prowadzący.

Pacjent, u którego stwierdzono rozwijającą się infekcję, może zostać poddany hospitalizacji. Jednak podstawową metodą na to, jak zwalczyć nicienie, są leki przeciwpasożytnicze. W przypadku takiego pasożyta jak węgorek jelitowy leczenie bywa długotrwałe, ale zwykle wyróżnia się wysoką skutecznością. Po skończonej terapii lekami warto przeprowadzić badania kontrolne, które potwierdzą pozbycie się choroby, a także pozwolą stwierdzić, w jakim ogólnym stanie jest organizm chorującej osoby. Niekiedy lekarz może zalecić stosowanie dodatkowych suplementów albo witamin. 

Jest to pasożyt atakujący głównie psy, koty, lisy i inne psowate mięsożerne zwierzęta, nie omija jednak również człowieka. Zbudowany jest z małych części przypominających pestki ogórka, wysuszone przypominają małe żółtawe plamki. Jego długość dochodzi do 60 cm. Szkodnik ten jest przenoszony na zwierzęta przez pchły i wszoły. Owady te bytując na sierści swoich żywicieli pozostawiają zainfekowane odchody, które połykane podczas np. czyszczenia sierści  przez stworzenie dostają się do jego przewodu pokarmowego , aby ostatecznie przyczepić się do ściany  Pies wydala pasożyty i jaja w kale, „saneczkując” pozostawia je w różnych miejscach mieszkania, wydostają się z odbytu na posłanie, są na jego sierści. Zdarza się , że człowiek przypadkowo połknie wszoła lub pchłę, lub na rękach przeniesie jaja do układu pokarmowego. Osiada on w jelicie cienkim , gdzie dojrzewa i zaczyna rozmnażanie. Haczyki którymi pasożyt przyczepia się do błony jelitowej ranią ją powodując stany zapalne.

Tasiemiec psi u człowieka – objawy zakażenia pasożytem

Do zarażenia tym pasożytem u ludzi dochodzi niezwykle rzadko. Najczęściej choroba może dotyczyć dzieci, które mniej dbają o podstawowe zasady higieny, oraz opiekunów zwierząt. Do infekcji dochodzi najczęściej w wyniku zjedzenia pchły lub przez brudne ręce, a leczenie polega również na zapobieganiu nawrotom. Tasiemiec psi o człowieka daje niespecyficzne objawy – zazwyczaj przebiega bez żadnych uciążliwych dolegliwości. Niekiedy pacjenci skarżą się na świąd w okolicach odbytu, co ostatecznie skłania ich do wizyty u lekarza i do wykonania niezbędnych badań, aby dowiedzieć się, jak leczyć zakażenie.

Diagnostyka polega na badaniu kału, dzięki czemu jest szybka i bezbolesna. Gdy w materiale stwierdza się obecność jaj lub dorosłych osobników, lekarz decyduje się o dalszym leczeniu. Tasiemiec psi u człowieka nawet bez objawów może również przenosić się między poszczególnymi domownikami, dlaczego ważne okazuje się zapobieganie zakażeniu. Dobrym krokiem oprócz leczenia będzie przestrzeganie podstawowych zasad higieny, takich jak regularne mycie rąk po kontakcie z psami, kotami lub innymi zwierzętami z sierścią, a także dbanie o ich regularne odrobaczanie i zwalczanie ewentualnych pcheł. Dlatego, jeśli zastanawiasz się, jak leczyć takiego pasożyta jak tasiemiec psi u człowieka, powinieneś zadbać również o kondycję i zdrowie pupili.

Tasiemiec psi u człowieka – leczenie i usuwanie pasożyta

Po prawidłowo przeprowadzonej diagnostyce stosuje się zwykle leki przeciwpasożytnicze, które wyróżniają się wysoką skutecznością działania i pomagają w pozbyciu się ewentualnych objawów. Martwe osobniki zwykle wydalane są z odchodami lub poprzez wymioty. W przypadku takiego pasożyta jak tasiemiec psi u człowieka leczenie powinno zostać zakończone w wyniku wykonania dodatkowych badań kontrolnych. Oprócz tego często zaleca się przebadanie pozostałych domowników nawet wtedy, gdy nie występują u nich objawy. Dzięki temu można dowiedzieć się, czy powinno się również leczyć pozostałe osoby, które miały kontakt z zarażoną osobą lub ze zwierzętami domowymi, u których stwierdzono pchły.

Jest to pierwotniak, który może występować w  różnych postaciach- pełzakowej, granularnej, wakuolarnej, cysty. Do zarażenia tymi pierwotniakami dochodzi podczas spożycia zanieczyszczonego fekaliami pokarmu lub wody. 

Naukowcy oznajmili, iż częstość występowania Blastocystis w społeczeństwie w krajach rozwiniętych to ok 5–10%, 30–50% w krajach rozwijających się, a w niektórych regionach nawet do 75-80% populacji. Co udowadnia, że główną przyczyną infekcji jest brak zasad higieny. Najbardziej narażone na rozprzestrzenianie się blastocystis sa przedszkola, żłobki , internaty i inne skupiska ludności. Pasożyt ten u człowieka wydostaje się z cyst i dojrzewa w jelicie grubym.

Choroba brudnych rąk – objawy

Blastocystoza wywołana przez pierwotniaki Blastocystis hominis zwykle ma łagodny przebieg, a jej leczenie wyróżnia się wysoką skutecznością. Ze względu na sposób zarażania się tę chorobę określa się również takim mianem jak choroba brudnych rąk. Pasożyty dostają się do przewodu pokarmowego człowieka po spożyciu zainfekowanej cystami żywności lub wody. Niekiedy zakażone osoby przez długi czas są nosicielami pierwotniaków, nie zdając sobie z tego sprawy, ale mogąc wciąż zarażać pozostałych ludzi. Jakie są objawy blastocystozy i jak leczyć infekcję?

Pasożyty Blastocystis hominis mogą mieć różne cechy chorobotwórcze. Niektóre z nich nie powodują żadnych poważnych dolegliwości, dlatego często są wykrywane dopiero podczas leczenia innych chorób. W przypadku takiego zakażenia jak choroba brudnych rąk objawy mogą być łagodne:

• biegunka,
• ból brzucha,
• nudności,
• utrata masy ciała 

lub zaostrzone: 

• silna, wodnista biegunka,
• dokuczliwy ból brzucha,
• gorączka. 

To, jak leczyć blastocystozę, zależy od intensywności dolegliwości i stopnia zaawansowania infekcji.

Blastocystis Hominis – leczenie i usuwanie pasożyta

Przy wystąpieniu opisanych objawów i podejrzeniu zakażenia się pasożytem Blastocystis hominis należy zgłosić się do lekarza w celu wykonania właściwej diagnostyki. Na potwierdzenie choroby brudnych rąk i późniejsze zdecydowanie, jak ją leczyć, wpływa badanie kału z dostarczonej próbki. Dzięki temu cały proces jest sprawny i bezbolesny. Niekiedy przed rozpoczęciem leczenia lekarz może również zadecydować o poszerzeniu diagnostyki o dodatkowe badania krwi – szczególnie wtedy, gdy infekcja ma ostry przebieg.

Decyzję o tym, jak leczyć Blastocystis hominis, podejmuje lekarz na podstawie wyników diagnostyki. Bardzo często stosuje się leczenie objawowe, które szybko przywraca pacjentowi dawny komfort życia. U niektórych pacjentów stosuje się leki przeciwpasożytnicze, szczególnie wtedy, gdy objawy choroby brudnych rąk występują u osób z obniżoną odpornością. Przy odpowiednio dobranej terapii farmakologicznej rokowania są bardzo dobre, a pasożyty nie mają tendencji do samoistnych nawrotów.   

Zespół ten wywołują kokcydia z rodzaju Cryptosporidium. Jest parazyta kosmopolityczną, czyli występujące na różnych kontynentach i w różnych strefach klimatycznych.

Dla człowieka inwazyjna jest cysta, która dostaje się do organizmu poprzez układ pokarmowy. Bytuje w końcowym odcinku jelita cienkiego, zdarza się, że zajmuje również błonę śluzową jelita grubego, żołądka i dróg oddechowych. Często wywołuje stan zapalny.

Najczęściej znajduje się w zanieczyszczonym ludzkim kałem pożywieniu i wodzie, ale również na niemytych owocach, warzywach i przez brudne ręce. Chlorowanie wody nie jest stuprocentowym zabezpieczeniem przed kryptosporydium. Wodę z niepewnego źródła należy przefiltrować, przegotować  lub ozonować. Należy unikać nieprzetworzonej termicznie żywności. W gospodarstwach rolnych nosicielami może być młode bydło.

Zakażenie występuje częściej u osób o obniżonej odporności, chorych na HIV. Najczęściej pierwotniaki rozprzestrzeniają się w przedszkolach, żłobkach, szpitalach między pacjentami i personelem medycznym, a także miedzy partnerami – częściej homoseksualnymi. Osoby u których zdiagnozowano zespół biegunkowy i konieczna była hospitalizacja należy umieścić w pomieszczeniu izolowanym.

Pierwotniaki Kryptosporydium – objawy zakażenia pasożytem

Choroba pasożytnicza zwana również Kryptosporydiozą jest rozpowszechniona na całym świecie, a jej objawy i leczenie przebiegają inaczej w zależności od wieku osoby oraz jej odporności. Do zarażenia najczęściej dochodzi w wyniku spożycia zakażonej wody, warzyw i owoców, a pasożyty często przenoszą się między dziećmi, szczególnie w przedszkolach czy szpitalach. Choroba często przebiega bezobjawowo, ale u niektórych osób mogą wystąpić takie dolegliwości jak

• wodnista biegunka,
• ból brzucha,
• nudności,
• wstręt do jedzenia
• ogólne osłabienie.

Dlatego w sytuacji, gdy pojawią się takie objawy, warto wykonać testy na pierwotniaki Kryptosporydium u lekarza.

Pierwotniaki Kryptosporydium – leczenie i usuwanie pasożyta

W zależności od stopnia zaawansowania choroby stosuje się różne formy terapii farmakologicznej. Najczęściej podstawą są leki przeciwpasożytnicze, które zwalczają dorosłe formy oraz oocysty. W przypadku takich pasożytów jak pierwotniaki Kryptosporydium leczenie zwykle jest skuteczne, ale może okazać się większym wyzwaniem u osób zmagających się z obniżoną odpornością, na przykład chorujących na AIDS.

Jest to nicień o wielkości ok 5 cm, osadza się w jelicie grubym, powoduje chorobę trichurioza. Do zakażenia dochodzi poprzez zjedzenie niemytych , zainfekowanych warzyw lub owoców, oraz przez wypicie wody skażonej przez włosogłówkę. Jaja pasożyta przebywając w glebie przez około  dwa  tygodnie rozwijają się i są przygotowane na „wędrówkę” do organizmu żywiciela – człowieka. Kiedy przedostaną się już do przewodu pokarmowego jaja przeobrażają się w larwy i w takim stadium czeka w jelicie cienkim, gdzie przeobrazi się w dorosłego pasożyta Trwa to około trzech miesięcy. Dzięki  cienkiemu, nitkowatemu kształtowi przedostaje się do jelita grubego. Tam zespala się z błoną śluzową i czerpie składniki odżywcze z krwi czym powoduje niedokrwistość . Bytność włosogłówki w przewodzie pokarmowym trwa od roku do nawet pięciu lat. U jednego człowieka można zdiagnozować bytność nawet kilkuset osobników, które  tworzą grupy. Przez cały ten okres samica składa ok 20 tysięcy jaj dziennie.  Są one wydalane z kałem żywiciela. Zaraz po ekskrecji jaja nie są zaraźliwe. Jak długo będzie dojrzewać do formy inwazyjnej zależy od temperatury oraz wilgotności środowiska. Jak u większości pasożytów jedynym skutecznym sposobem na uniknięcie zakażenia jest zachowanie maksymalnej higieny i zasady czystych rąk.

Włosogłówka ludzka – objawy zakażenia pasożytem

Trichurioza jest chorobą wywołaną zakażeniem pasożytem o nazwie włosogłówka ludzka. Występuje on na całym świecie, a do zarażenia najczęściej dochodzi w wyniku spożycia zanieczyszczonej jajami wody, owoców lub warzyw, a także ze względu na brak odpowiedniej higieny rąk, na przykład po pracach w ziemi lub zabawie w piasku. W przypadku takiego nicienia jak włosogłówka ludzka objawy często są niezauważalne, co utrudnia leczenie – pasożyt zagnieżdża się w jelicie cienkim, a następnie w grubym, co może prowadzić do niedokrwistości. Niekiedy obserwuje się dolegliwości w postaci

• biegunki (czasem z krwią),
• nudności,
• wymiotów,
• poczucia dyskomfortu w brzuchu,
• ogólnego osłabienia organizmu.

Włosogłówka ludzka – leczenie i usuwanie pasożyta

Po wystąpieniu niepokojących objawów należy udać się do lekarza celem wykonania właściwej diagnostyki. O rozpoczęciu leczenia decyduje się w momencie, gdy w mikroskopijnym badaniu kału znajdą się jaja pasożyta. Dlatego najlepiej pobrać 3 próbki kału z 3 różnych dni, a także przebadać pozostałych domowników ze względu na ryzyko zakażenia. Warto przy tym pamiętać o zmniejszaniu ryzyka zachorowania poprzez dokładne mycie żywności i unikanie kontaktu z nieoczyszczoną wodą.

W sytuacji wykrycia takiego pasożyta jak włosogłówka ludzka leczenie zazwyczaj polega na wdrożeniu leków przeciwpasożytniczych. Choroba zwykle ma łagodny przebieg, a szybkie rozpoczęcie terapii farmakologicznej pozwala na całkowite wyleczenie i pozbycie się ewentualnych objawów. O pełnym wyleczeniu decyduje się po wykonaniu badań kontrolnych, dlatego całego procesu nie należy przerywać samodzielnie.   

Jak nazwa wskazuje, szkodnik ten osiedla się w wątrobie oraz drogach żółciowych człowieka i zwierząt. Powoduje chorobę pasożytniczą zwaną fascjoloza. Jest to biało- szarawe, spłaszczone, podobne do liścia żyjątko.. Zaopatrzony jest w kolce , które umożliwiają mu przytwierdzenie do trzewi, oraz osłonkę dzięki której nie zostaje on strawiony przez organizm żywiciela. Zarażenie człowieka przywrą , jest bardzo zbliżone do innych pasożytów. Łącznikiem między pośrednim żywicielem , a człowiekiem jest ślimak , oraz zwierzęta roślinożerne. Ten pierwszy służy jako miejsce do uzyskania dojrzałości jaj, następnie wydostaje się ze ślimaka i podczas jedzenia wchłaniany jest przez bydło wraz z pokarmem. Przez przewód pokarmowy  dostaje się do wątroby. Jest wydalany z odchodami, a człowiek zjadając owoce czy warzywa prosto z gleby w której znajdują się pasożyty wprowadza jaja do swojego organizmu. Znajdują się one również w zanieczyszczonej wodzie jezior, rzek i strumieni. Są to dosyć rzadkie przypadki zakażeń u człowieka, jednak skutki mogą być bardzo poważne. Przywra uszkadza wątrobę i drogi żółciowe, czasem zaostrzone stadium chorobowe może trwać nawet kilka miesięcy. Motylica w swym żywicielu może przebywać do kilku lat.

Motylica wątrobowa – objawy zakażenia pasożytem

Następny szkodnik na wczesnym etapie doprowadza do wysypki skórnej. Reakcja alergiczna to częsty objaw schorzeń pasożytniczych – można się z nią spotkać u nosiciela węgorka jelitowego czy bruzdogłowca szerokiego. Jeśli chodzi o pasożyta takiego jak przywra wątrobowa, przeprowadzona szybko diagnostyka uchroni zaatakowanego przed żółtaczką czy marskością wątroby. Motylica bytuje również w drogach żółciowych, co objawia się wymiotami, bólami brzucha lub kamicą żółciową.

Jeśli pacjent podejrzewa, że w jego organizmie zagnieździła się przywra wątrobowa, niezbędna jest sprawna diagnostyka. W swojej dorosłej postaci robak przysysa się (przywiera – stąd nazwa) do błon śluzowych przewodu pokarmowego. W efekcie żerowania motylicy pojawiają się zaburzenia trawienia, stany zapalne oraz obrzęki. Podobnie jak podczas inwazji węgorka jelitowego czy bruzdogłowca szerokiego nosiciel może borykać się z dusznościami lub mieć trudności z połykaniem.

Przywra wątrobowa – leczenie i usuwanie pasożyta

Zarażenie się tym pasożytem jest możliwe poprzez spożycie zanieczyszczonej wody lub żywności, a także roślin wodnych, na których znajdują się larwy. Choroba spowodowana takim szkodnikiem jak motylica wątrobowa daje objawy dopiero po 6-12 tygodniach, co w początkowym stadium utrudnia jej diagnostykę i leczenie. Warto jednak zwrócić uwagę na takie dolegliwości jak

• gorączka, 
• nudności, 
• wymioty, 
• ból brzucha, 
• pokrzywka alergiczna. 

Wówczas po szybko przeprowadzonej diagnostyce w przypadku pasożyta, jakim jest przywra wątrobowa leczenie, jest skuteczne i pozwala na pozbycie się wszystkich objawów, jeśli w organizmie nie pojawiły się powikłania wielonarządowe.

Aby postawić trafną diagnozę i ustalić dalszy plan leczenia, wykonuje się badania kału. Przy rozwiniętym zakażeniu pod mikroskopem można dostrzec jaja pasożyta i wdrożyć odpowiednią terapię farmakologiczną. Jednak ze względu na długi czas inkubacji taki szkodnik jak przywra wątrobowa może wywoływać objawy, ale nie wyjść w badaniu kału. Z tego powodu przy wystąpieniu niepokojących dolegliwości można rozszerzyć diagnostykę o pobranie krwi w poszukiwaniu przeciwciał wywołanych obecnością motylicy.

Szybkie rozpoznanie przywry pozwala na jej pełne wyleczenie bez konieczności obawiania się o ewentualne skutki uboczne. Dlatego podczas terapii lekami warto stosować się do zaleceń lekarza i wykonywać wskazane badania kontrolne. Jeśli chodzi o takiego pasożyta jak motylica wątrobowa, leczenie najczęściej obejmuje podanie leków przeciwpasożytniczych w jednej lub dwóch dawkach – w zależności od wieku pacjenta i stopnia zaawansowania choroby. Oprócz tego stosuje się preparaty zwalczające poszczególne objawy, takie leki przeciwgorączkowe, rozkurczowe, przeciwwymiotne czy przeciwalergiczne.

Ze względu na sposób zarażenia się przywrą zaleca się zwracać szczególną uwagę na czystość spożywanej żywności i wody. Ponadto ryzyko zachorowania zmniejszają regularne odrobaczanie zwierząt domowych oraz ograniczenie jedzenia surowych roślin wodnych (między innymi rzeżuchy czy sałaty), na których mogą znajdować się jaja motyli.

Do zarażenia się infekcją zwaną tęgoryjczycą zwykle dochodzi w wyniku spożycia zanieczyszczonej żywności, a także poprzez nieuszkodzoną skórę przy kontakcie z zakażoną glebą. Dlatego choroba, jaką powoduje tęgoryjec dwunastnicy, często dotyka dzieci chodzących boso lub bawiących się w ziemi albo piasku. Tego typu pasożyt może przetrwać w układzie pokarmowym człowieka wiele lat, produkując tysiące jaj, a intensywność objawów zależy od stopnia zaawansowania zakażenia i układu odpornościowego – u wielu osób tęgoryjczyca w początkowym stadium rozwoju nie wywołuje żadnych dolegliwości, co opóźnia jej diagnostykę i leczenie.

W momencie przenikania larwy przez skórę tęgoryjec u człowieka może wywołać

• uczucie świądu,
• miejscową wysypkę. 

Niekiedy w początkowej fazie choroby obserwuje się również 

• trudności z oddychaniem,
• kaszel. 

Po zagnieżdżeniu się larwy w układzie pokarmowym i stopniowym rozwoju inwazji pojawiają się dolegliwości żołądkowo-jelitowe. W przypadku takiego pasożyta jak tęgoryjec dwunastnicy objawy

• ból brzucha,
• nudności,
• utrata apetytu i wagi,
• ogólne osłabienie. 

Przy długo utrzymujących się problemach większość chorych decyduje się na diagnostykę i rozpoczęcie leczenia.

Tęgoryjec dwunastnicy – leczenie i usuwanie pasożyta

Podejrzewając zarażenie się tęgoryjcem dwunastnicy, należy udać się do lekarza w celu wykonania niezbędnych badań i postawienia diagnozy. Oprócz pojawienia się charakterystycznych objawów o chorobie można mówić, gdy w badaniu mikroskopijnym kału zaobserwuje się jaja pasożyta. Ponadto przy początkowych etapach infekcji u człowieka ważny jest rozmaz krwi, który pozwala stwierdzić, czy w organizmie pojawiła się niedokrwistość albo eozynofilia. Wówczas po ustaleniu przyczyny objawów należy wdrożyć odpowiednie leczenie.

Przy takiej chorobie jak tęgoryjczyca u człowieka terapia lekami zwykle jest skuteczna i prowadzi do pełnego powrotu do zdrowia – szczególnie w przypadku, gdy zakażenie zostanie wcześnie wykryte. W przypadku takiego pasożyta jak tęgoryjec dwunastnicy leczenie obejmuje zwykle podanie leków przeciwpasożytniczych i włączenie żelaza w przypadku niedokrwistości. Warto również dbać o profilaktykę i dokładne mycie owoców oraz warzyw.

Fasciola hepatica to pasożyt, który zasiedla głównie wątrobę i przewód pokarmowy zwierząt, w tym także ludzi. Zarażenie może nastąpić poprzez spożycie zanieczyszczonej roślinności lub wody, w której występują metacerkarie, czyli larwy pasożyta. 

Przywra jelitowa – objawy zakażenia pasożytem

W zależności od stopnia zaawansowania zakażenia choroba może nie wywoływać żadnych objawów, co utrudnia jej diagnostykę i rozpoczęcie leczenia na wczesnym etapie. Ponadto do zarażenia takim pasożytem jak przywra jelitowa często dochodzi w wyniku spożycia zanieczyszczonych roślin wodnych (takich jak rzeżucha albo sałata) lub ryb słodkowodnych. Z tego powodu oprócz terapii lekami duże znaczenie ma profilaktyka i zapobieganie infekcjom poprzez staranne mycie żywności oraz właściwe smażenie, gotowanie albo pieczenie owoców morza.

Przy zaawansowanym zakażeniu takim pasożytem jak przywra jelitowa objawy zwykle dotyczą układu pokarmowego

• bóle brzucha,
• nudności,
• wymioty,
• biegunka,
• utrata masy ciała. 

U niektórych pacjentów pojawia się również 

• gorączka,
• ogólne osłabienie organizmu. 

Długie utrzymywanie się tego typu dolegliwości i brak efektów leczenia objawowego skłania większość osób do wizyty u lekarza.

Przywra jelitowa – leczenie i usuwanie pasożyta

Diagnostyka polega na zbadaniu próbki kału pod mikroskopem w celu wykrycia jaj pasożyta – u większości chorych są one widoczne nawet we wczesnych etapach zakażenia. Im szybciej choroba zostanie rozpoznana, tym skuteczniejsza będzie terapia farmakologiczna. Jednak jeśli chodzi o takiego pasożyta jak przywra jelitowa, leczenie w większości przypadków jest skuteczne i pozwala na całkowite pozbycie się dokuczliwych objawów. Po wykonaniu badań kontrolnych i stwierdzeniu pełnego wyleczenia warto dbać o profilaktykę oraz unikać surowych roślin wodnych albo ryb niewiadomego pochodzenia czy niepoddanych obróbce cieplnej.