Oznaczenie przeciwciał IgM  przeciw wirusowi CMV (cytomegalowirus) pozwala na rozpoznanie zakażenia wirusem cytomegalii. Badanie przeciwciał IgG razem z przeciwciałami IgM pozwala na wykrycie trwającego lub przebytego zakażenia CMV.

Badanie przeciwciał dla CMV wykonuje się u:

kobiet chcących zajść w ciążę,
przed wykonaniem przeszczepów, 
u pacjentów z HIV/AIDS w celu wykrycia u nich przebytych zakażeń CMV.

Przygotowanie do badań
Materiałem do badania jest krew, pacjent nie musi być na czczo.
Zaleca się równoczesne wykonanie poziomu p/c przeciw wirusowi cytomegalii w kl. IgG i IgM.
W przypadku IgG(-), IgM(+), badanie należy powtórzyć za ok. 3 tygodnie.
U kobiety ciężarnej z dodatnimi obiema klasami, konieczna jest dalsza diagnostyka – CMV  awidność p/c IgG.

Charakterystyka badania
Swoiste przeciwciała anty-CMV w klasie IgM są znacznikiem aktywnego lub świeżego zakażenia wirusem cytomegalii. Przeciwciała IgM są produkowane w czasie ostrej i późnej fazy pierwotnego zakażenia wirusem cytomegalii i mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy, a nawet lat. Ludzki wirus cytomegalii należy do grupy wirusów z rodziny Herpes.  Wirus CMV przenosi się z osoby na osobę wskutek bliskiego kontaktu z płynami ustrojowymi zawierającymi cząstki wirusa, kontaktów seksualnych, karmienia piersią, a także  za pośrednictwem krwi i produktów krwiopochodnych oraz przeszczepianych narządów. Zakażenie wirusem, szczególnie zakażenie pierwotne, może mieć natomiast poważne konsekwencje w przypadku osób o obniżonej odporności oraz kobiet w ciąży.
Stwierdzenie samych przeciwciał anty-CMV IgM nie pozwala na potwierdzenie świeżego zakażenia, dodatni wynik badania powinien być traktowany jako wstęp do dalszej diagnostyki.