Charakterystyka badania
Wirus EBV – wirus Epsteina-Barra nazywany jest również ludzkim herpeswirusem 4 – HHV-4. Zakażenia wirusem EBV występują na całym świecie i są najczęściej bezobjawowe. Wirus Epsteina-Barra może wywołać mononukleozę zakaźną (najczęściej objawy grypopodobne), szczególnie, gdy pierwszy kontakt z wirusem nastąpi w okresie dojrzewania lub później. Infekcja może przejść w formę latentną trwającą do końca życia. Infekcja wirusem Epsteina-Barra jest szczególnie niebezpieczna dla osób z osłabionym układem odpornościowym, czyli np. dla osób zakażonych wirusem HIV, czy u biorców narządów. Zakażenie wirusem EBV można stwierdzić poprzez badanie na obecność lub brak specyficznych przeciwciał odpornościowych (w klasie IgM i IgG) oraz wykrycie materiału genetycznego (DNA) wirusa w badanym materiale.

Badanie ilościowe (określanie wiremii wirusa) pozwala na oznaczanie ilości materiału genetycznego wirusa EBV w jednym mililitrze osocza lub surowicy i wyrażone jest w kopiach genomu wirusa na mililitr (kopii/ml). Najczęściej badanie to jest wykonywane przed przystąpieniem do leczenia zakażonej osoby oraz do monitorowania odpowiedzi na leczenie.