Kiedy i w jakim celu
Niewielkie podwyższenie antygenu SCC obserwuje się u osób z chorobami płuc, nerek, niezłośliwymi guzami głowy i szyi. Natomiast wysokie stężenia spotyka się u osób z łuszczycą. W przypadku chorób nowotworowych podwyższone stężenie antygenu SCCA stwierdza się u chorych na raka szyjki macicy, płaskonabłonkowego raka płuc, nowotwory złośliwe głowy i szyi. Wzrost jego poziomu w przypadku raka szyjki macicy zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania. Oznaczanie tego markera nowotworowego wykorzystuje się także podczas kontroli po chirurgicznym usunięciu nowotworu, gdy jego wartość spadnie w ciągu 7 dni do wartości referencyjnych świadczy o efektywności zabiegu (radykalności). Wzrost jego poziomu po operacji świadczyć może o wznowie lub przerzutach, przy czym może on wyprzedzać na kilka miesięcy wystąpienie objawów.

Charakterystyka badania
Antygen SCCA jest glikoproteiną. Jego obecność zaobserwowano w komórkach płaskonabłonkowych zarówno prawidłowych jak i nowotworowych.