Kiedy i w jakim celu
Uczulenie na ryby jest związane głównie z powszechnie występującym w mięsie ryb panalergenem – parvalbuminą. Parvalbuminy różnych ryb charakteryzują się dużym stopniem reaktywności krzyżowej. Markerem jest Gad c1 – parvalbumina dorsza bałtyckiego lub Gad m1 – parvalbumina dorsza atlantyckiego.

 Możliwe objawy:

Reakcje skórne – swędzenie, zaczerwienienie, wysypka, pokrzywka, obrzęk.
Układ pokarmowy – bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka.
Układ oddechowy– katar, swędzenie, zatkany nos, łzawienie oczu, kichanie, świszczący oddech, kaszel.
Przygotowanie do badań
Materiałem do badania jest krew.
Pacjent nie musi być na czczo, należy jedynie unikać posiłków wysokotłuszczowych.
Nie wymaga odstawienia leków sterydowych i przeciwhistaminowych podanych doustnie i miejscowo.
Charakterystyka badania
Test wykorzystuje alergeny rekombinowane – struktury białkowe syntetyzowane przez obcy organizm, np. komórki bakterii wprowadzając do nich określoną informację genetyczną. Charakteryzuje się większą czystością powstałego alergenu, w porównaniu do alergenów pochodzenia naturalnego. Parvalbumina Gad c1 należy do grupy białek pokarmowych o najwyższej alergenowości, często wywołującym natychmiastowe objawy systemowe, zarówno po spożyciu jak i w wyniku inhalacji (wędzeniu lub gotowanie).  Zawartość parvalbuminy jest różna w zależności od gatunku ryb (śledź zawiera 2-krotnie jej więcej niż dorsz czy łosoś i 10-krotnie więcej niż makrela) oraz w zależności od rodzaju mięsa ryby (mięso czerwone zawiera śladową ilość parvalbuminy np. mięso tuńczyka).