Generate a high-resolution image of parasites under a microscope, showing their detailed anatomy and surface features

Pełzaki czerwonki (Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar) – charakterystyka, objawy i diagnostyka

Charakterystyka pasożytów

Entamoeba histolytica oraz Entamoeba dispar to morfologicznie bardzo podobne ameby jelitowe człowieka. Oba gatunki bytują w jelicie grubym, jednak ich znaczenie kliniczne jest odmienne.

  • Entamoeba histolytica – gatunek patogenny, odpowiedzialny za amebozę jelitową i pozajelitową (m.in. ropień wątroby).
  • Entamoeba dispar – uznawana za niepatogennego komensala, niepowodującego zmian chorobowych.

Ze względu na identyczny obraz mikroskopowy, różnicowanie między gatunkami wymaga zastosowania metod molekularnych lub testów immunologicznych.

Drogi zakażenia

Do transmisji Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar dochodzi drogą fekalno-oralną – poprzez spożycie wody lub żywności skażonej cystami pasożyta. Częstsze zakażenia występują w rejonach o niskim poziomie higieny i słabym systemie sanitarnym.

Objawy kliniczne

  • Entamoeba histolytica: może powodować pełzakowicę jelitową z krwistą biegunką, bólami brzucha, gorączką i odwodnieniem. W ciężkich przypadkach dochodzi do powikłań pozajelitowych, takich jak ropnie wątroby czy zajęcie płuc.
  • Entamoeba dispar: przebieg bezobjawowy, brak zdolności do inwazji tkanek.

Diagnostyka

Rozpoznanie Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar opiera się na:

  • mikroskopowym badaniu kału (cysty, trofozoity – brak możliwości różnicowania gatunków),
  • testach immunologicznych wykrywających antygeny E. histolytica,
  • metodach molekularnych (PCR), pozwalających na jednoznaczne odróżnienie E. histolytica od E. dispar.

Leczenie

  • Entamoeba histolytica: wymaga leczenia farmakologicznego – stosuje się m.in. metronidazol lub tinidazol w terapii inwazyjnej, a następnie preparaty działające w świetle jelita (np. paromomycyna).
  • Entamoeba dispar: jako gatunek niepatogenny nie wymaga leczenia.

Profilaktyka

  • spożywanie wyłącznie bezpiecznej, przegotowanej wody,
  • dokładne mycie owoców i warzyw,
  • przestrzeganie zasad higieny rąk,
  • poprawa warunków sanitarnych w rejonach endemicznych.

FAQ – najczęściej zadawane pytania o Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar

  1. Co to są Entamoeba histolytica i Entamoeba dispar?
    Entamoeba histolytica to patogenny pasożyt wywołujący amebozę, natomiast Entamoeba dispar jest niepatogennym komensalem jelitowym człowieka.
  2. Jak dochodzi do zakażenia Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar?
    Zakażenie Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar następuje drogą fekalno-oralną, poprzez spożycie cyst obecnych w zanieczyszczonej wodzie lub żywności.
  3. Jakie objawy daje Entamoeba histolytica?
    Entamoeba histolytica może powodować krwiste biegunki, bóle brzucha, gorączkę, a także powikłania pozajelitowe, takie jak ropień wątroby.
  4. Czy Entamoeba dispar wywołuje choroby?
    Nie, Entamoeba dispar nie ma zdolności do inwazji tkanek i uznawana jest za niepatogenną.
  5. Jak rozróżnić Entamoeba histolytica od Entamoeba dispar?
    Mikroskopowo oba gatunki wyglądają identycznie – konieczne są testy molekularne (PCR) lub immunologiczne w celu różnicowania.
  6. Jak leczy się zakażenie Entamoeba histolytica?
    Zakażenie Entamoeba histolytica leczone jest metronidazolem lub tinidazolem, a następnie lekami działającymi w świetle jelita, np. paromomycyną.
  7. Jak zapobiegać zakażeniu Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar?
    Profilaktyka zakażenia Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar obejmuje higienę rąk, mycie owoców i warzyw oraz unikanie spożywania nieprzegotowanej wody.